17 Nisan 2010 Cumartesi

pardon, bakar mısınız?


Kadın“pardon” dedi birkaç sandalye ötede oturan anneye “pardon bakar mısınız?” Anne duymadı , ama öteki ısrarcıydı ve tüm koridordakilerin duyabileceği kadar yüksek bir sesle bağırdı “ çocuğun nesi var acaba?”


İşte bu soruyla muhatap olan anne benim. Ben bir engelli annesiyim. Bu zaman ve yer tanımayan soruyu önce duymazlıktan geliyorum. Sonra ısrarla ve yüksek sesle bu soruyu soranla göz göze geliyorum. O anda anlıyorum canımı acıtmak için mi, üstünlüğünü ispat etmek için mi, cahilliğinden mi, saf merakından mı sorduğunu.Fakat nedeni ne olursa olsun, soru canımı acıtıyor. İçimden haykırmak geliyor “hiç bir şeyi yok, sadece büyümeye çalışıyor!!” ama yapamıyorum boğazım düğümleniyor, çünkü biliyorum ki bunu söylesem karşımdaki daha çok soracak, soracak ve soracak…. O yüzden kestirip atıyorum “bilmiyoruz…..”


Bu blogda 5,5 yaşındaki CP (cerebral palsy) tanılı oğlumla geçen günlerimi , düşüncelerimi, hayallerimi, hikayelerimi paylaşacağım. Amaç normal hayatı kendimize adapte edebilmek ve doya doya yaşayabilmek. Eminim benim gibi düşünen pek çok anne-baba var.Yaşadığımız deneyimler benzersiz ve ben engelli çocuğuma sahip olduğum için çok mutluyum, onunla gurur duyuyorum.

7 yorum:

  1. Okudum basdan sona, sonra sondan basa.Bugun Hurriyetin Cumartesi ekinde ki yazi uzerine buldum sizi,cok da memnun oldum tanistigima. Farkli problemler,farkli ulkeler ama ayni acilar ortak tarafimiz.Yakinda gelince Istanbul a, bahcenizde bizde oynamak istiyoruz gururunuzla.

    Mehves

    YanıtlaSil
  2. Ben de bugün hürriyetin cumartesi ekinde rastladım blogunuza..yazdıklarınızı okudum, içimde bi yerlere o kadar cok dokundu ki..Hayranlıgımı paylaşmak istedim, cünkü ben gücünüze, sabrınıza, bakış acınıza, cocugunuza hayran kaldım.
    Ben henüz stajer bir tıp öğrencisiyim.Her gün belki onlarca anne görüyorum, onlarca annenin yanından geciyorum.Onlara hep saygı duyardım, hep içimden dua ederdim ama onlardan birinin bu şekilde yasadıklarını okumak cok derinden etkiledi beni.Anneliin ne kadar kutsal bir şey oldugunu bir kez daha gördüm sizle.
    Lorenzo's oil diye bir film vardı, izlemiş miydiniz?Ordaki anneye benzettim sizi.Demişsiniz ya engelli çocuğuma sahip olduğum için cok mutluyum, gururluyum diye..Eminim bu blogu okuyanlar sizinle, eşinizle ve cocugunuzla gurur duyuyor.
    Çok özür dileyerek söylüyorum ki bu dünyada engelli bir cocuga sahip olmanın insanın basına gelecek en kötü şey oldugunu düşünürdüm:(ne kadar da sığ bakıyormusum olaylara..İnsanın basına gelecek en kötü şey, bu durumu tasıyabilecek gücü, azmi, sabrı olmamasıymış..Her cocugun sizin gibi bir anneye sahip olabilmesi dileğimle..Tanımıyorum ama size ve oğlunuza o kadar yakın hissettim ki kendimi..Çok ii bakın kendinize, cok mutlu günler diliyorum, hep birlikte..

    YanıtlaSil
  3. çok teşekkür ederim ikiniz de. Mehveş beni bir anne olarak, adını bilmediğim arkadaşım da bir tıp öğrencisi olarak anladığınız, okuduğunuz ve benimle paylaştığınız için. Ben iyi bir anne olmaya çalışıyorum, önümde çok güzel örnekler var. Muhteşem engelli çocuklar yetiştirmiş, okutmuş, özgüven kazandırmış kadınlar. Onların izinden gidebilirsem ne mutlu bana...

    YanıtlaSil
  4. Yazınızı içim acıyarak okudum.Ne hissettiğinizi biliyorum aynı hisleri bende yaşadım yaşıyorum.Bilirsinizki bu hastalık sadece çocuğa ait değildir,tüm aile bunu paylaşır.Ve bu durumdaki çocukların anne babaları,özellikle anneleri dünyanın en özverili en sevgi dolu insanlarıdır.O gücü nerden nasıl alırlar kendileri bile şaşırır.
    29 yaşındaki kardeşimle bir aile olarak sizinle aynı duygularda buluştuğuma inanıyorum.Bu blogu bulduğuma duygularınızı paylaştığıma inanın çok sevindim.

    YanıtlaSil
  5. bizimde 14 aylık CP tanısı konmuş bir bebeğimiz var...Ve her gören ne kadarlık sorusundan sonra aaaa yürümüyormu...aaa oturamıyormu sorularına maruz kalıyoruz..Hayır yürüyoda biz yürütmüyoruz demek istiyorummm

    YanıtlaSil
  6. merhabalar...
    ben de CP li bir bebek annesiyim...
    henüz 2 yaşında...
    ben de gurur duyuyorum kızımla..
    çünkü o bana cennetten gelen ve beni cennete taşıyacak bir hediye rabbimden...

    YanıtlaSil
  7. o aptal salak zırcahillere aldırmayın lütfen.seviyesiz insan her yerde kendini belli edecek illa.biz bugün engelli değiliz ya yarın???
    kimse bilmiyor.

    YanıtlaSil