paylaşmak

Psikolojik destek almak için yıllar önce bir uzmana gitmiştim. Tam 45 dakika konuştuk. Özetle adam bana muhakeme yeteneğimin çok yüksek olduğunu, herşeyi kendi kendime çözdüğümü, her zaman yanımda olan bir eşim olduğunu başka bir seansa daha gelmemin gereksiz olduğunu söylemişti. Şaşırmıştım, ama aynı zamanda rahatlamıştımda. Ama verdiği bir tavsiye vardı ki asıl şaşırtan o olmuştu. Yaşadıklarımın "çok acı, üzücü şeyler" olduğunu şu an çevremde olan insanları yanımda tutmak istiyorsam bunları onlara anlatıp boğmamam gerektiğini, "İnsanlar daima üzücü şeylerden kaçarlar, bir müddet sonra bir bakarsın ki yapayalnız kalmışsın." diyerek uyarmıştı. Bu nasihatine şaşırdım ama dinledim de. Çok yakınlarım hariç yaşadığım sarsıcı olayların derinlerine girerek kimseye anlatmadım. Her zaman komik tarafından bakarak aktardım, olaylara güldürücü süsler koydum ve ancak  sorulursa anlattım.. Taa ki bu bloga kadar. Kendi kendime yazdığım yazıların okunup tanımadığım insanlar tarafından da hissedilerek takip edilmesi çok mutlu etti beni. Uzman belki de yanılmış hala tam olarak emin değilim.