9 Haziran 2010 Çarşamba

%96

Elimizde hastaneden aldığımız "%96 engellidir" raporumuzla, rehberlik ve araştırma merkezine gittik bugün. Buradan alacağımız rapor ile oğlanın "fizik tedavi ve özel eğitim"e ihtiyacı olduğu tasdiklenecek.  İstediğimiz rehabilitasyon merkezinden ayda 6 ile 8 saat arasında seans alma hakkımız doğacak. Engel oranına bakılınca yetersiz bir eğitim ama buna da şükür demekten başka bir şey şu an elimden gelmiyor.
Her sene mutlaka uğruyoruz buraya, ne kadar gelişim kaydetmiş, daha ne kadar eğitime ihtiyacı var bakıp karar veriyorlar. İşin komik kısmı merkezin merdivenleri. Tam 120 basamakla ulaşılıyor merkeze.  "Asansör yapılacak" deniyor sorduğumuzda her sene. Bu sene de kucakta çıkarttık ama seneye?
Hastane raporunda "ağır mental retardasyon" yazıyor yani "ağır zeka özürlü".
Bir sürü soru soruyorlar gelişimi ile ilgili ama ona değil bize bu sorular, çocuğa bakmıyorlar. Halbuki biraz dikkat etseler nasıl dinlediğini, her sorulan soruya mimikleri ve çıkarttığı seslerle yanıt verdiğini farkedecekler. "herhangi bir şey tutuyor mu ?" sorusuna ben "yumuşak şeyleri, evet " cevabını verirken, benimki pantalonunu tutarak cevap vermiş bile çoktan. Bakıyorlar "canım, çok tatlı" diyorlar ama görmüyorlar.
 "Seneye bir kaç kelime de olsa duymak istiyoruz oğlandan"
"14 kelime söylüyor" demiştim zaten az önce, "neyse" diyorum içimden "istediğiniz bir kaç kelime olsun, seneye cümle bile kurarız ama biz de seneye şu asansörü görmek istiyoruz..."
(illustrasyon: jakkie morris)

5 yorum:

  1. sizi tanıdığıma çok memnun oldum, umutun gelişimini merakla izleyeceğim, bizi de çok şaşırtacak eminim ben. gazete haberinizi okudum, normal çocukların ailelerine ulaşmak istiyorum demişsiniz ya, nurturia'yı duydunuz mu bilmem, orada paylaştım blog adresinizi. çocuklu ailelere ait paylaşım sitesi diyebilirim. sakıncası yoktur umarım, sevgilerimle

    YanıtlaSil
  2. Füsun sayesinde haberim oldu bloğunuzdan. Oğlunuzla övündüğünüz kadar övülesisiniz. Memnun oldum, artık takipçinizim...

    YanıtlaSil
  3. çok sevindim, teşekkür ederim

    YanıtlaSil
  4. Cok enteresan, ayni rapordan alabilmek icin gittigimiz bir devlet hastanesinde, bir yasindaki cocuga kalem uzatip birseyler yapmasini istediler...simdi gulsem mi...aglasam mi.. Bu arada sana daha once soyledigim gibi, "hadi bu terapi hakkini verelim, acaba cocugunuz bundan fayda gorebilecek mi, devletin kaynaklari bosa harcanmis olmaz mi" diye sormus olan ve psikoloji alaninda - bunu ozellikle soyluyorum - prof olmus bir dr soyledi.. kendi adima profosyonel destek almak icin gidebilecegim bir psikolog, bir travma sureci yasayan bir anneye boyle bir yapmisti... heeee bu arada %75 engelli raporumuza istinaden.. ben Umutun %96 olduguna inanmiyorum..Bunu rahatlatmak icin degil, anlattiklarindan ve yasamis oldugum deneyimleri kıyaslayarak soyluyorum..Allah askina 5 dak'lik degerlendirmeyle ne sonuca ulasilir ki..Sen annesi olarak hergun birseylere sasirmiyormusun...

    YanıtlaSil
  5. Benim raporumda da yüzde 93 engelli olduğum yazıyor. İlk aldığımızda inanamamıştım,
    "Yüzde 60 alabilir miyim?" derken...
    Neyse ki kurulda, annem kesin bir dille, ileri zekalı olduğumu söyleyince, bana zihinsel engelli gibi davranamadılar.
    Umut'u duymaları da mümkün değil, çünkü dinlemiyorlar. Ben dünyanın en geveze spastiği olduğum halde, anlamlı konuştuğumu ilk bakışta farkedebilen uzman sayısı çok az...

    YanıtlaSil