leyla

Leyla ,eşimin yeğeni ,bana “yenge” demeye yeni başladı. İçine orman cini kaçmış sevimli çocuk. Oğlandan tam 1 yaş küçük. Daha yeni yürümeye başlamışken, oğlanın biberonunu elimden alır kendisi içirmeye, ayakkabılarını giydirmeye çalışır, saçlarını tarardı.
Oğlana "Kuzenim" der "kardeşim" der, öpücüklere boğar. O sarayın terzisi, benimki prens, kağıt mendillerden elbiseler keser giydirir, geleceğin sanatçısı.
Şimdi büyüdü anaokuluna gidiyor. Bir araya geldiğimizde üçümüz oyun oynuyoruz ter içinde kalıncaya dek. Dün kanguruculuk oynadık mesela Leyla yatakta zıplıyor oğlan benim kucağımda , ben avaz avaz şarkı söylüyorum şarkı bitince Leyla kendini yatağa atıyor, oğlanı da ben fırlatıyorum kucaktan. Kahkahalar çığlıklar, sonra ikisi birden "bir daha, bir daha" oğlan mimiklerle, kız bağırarak.
İkiside tek çocuk, ikiside kardeş birbirine, oğlumun arkadaşı, bizim çok bilmiş cadımız, iyi ki varsın.