korkunç yenge

Yaşadığım ülkede, zamanın durduğu bir ev biliyorum. “Cennet de cehennem de bu dünyadadır” denir ya, işte her ikisinin de yaşandığı bir ev burası . İçinde 4 yaşlı insan var.  Matematik Profesörü 97 yaşındaki amcayı bu sene kaybettik, huzur içindedir eminim çünkü çok dolu bir hayat yaşamış.  Eşimin büyük büyük amcası.  İki kız kardeş, bizim "halalar" diye hitap ettiklerimiz, yine 90larında, hiç evlenmemişler, ağabeyleri ile birlikte yaşıyorlar. Bir de gelin var tabii, şimdilerde 80 yaşlarında olan, benim “korkunç yenge” diye hitap ettiğim.
Çok geç tanıdım onları iki elin parmaklarını geçmeyecek kadar görüştüm.  Amcayı çok sevdim, saygı duydum, hayran oldum. Halalara sımsıkı sarılmak, tatlı tatlı saatlerce sohbet etmek, daha çok görmek , daha çok birlikte vakit geçirmek istedim ama olmadı.  Ev iş yerime yakın, hep gittiğim alışveriş merkezinin arkasında, ama yapamadım. Üşendiğimden değil, vaktim olmadığından değil, tek bir sebebim vardı, karısı. Çok mu ayıp bunu itiraf ediyor olmam bilmiyorum ama korkunç yengenin oğlana takındığı tutum, benim söyledikleri karşısında donup kalmam ve cevap verememem yüzünden ayaklarım geri geri gitti, o eve eşim olmadan hiç gidemedim.
Korkunç yengenin oğlanı alıp hep beraber ziyaret ettiğimizde, sanki o benim canım değilmiş, komşunun çocuğunu alıp getirmişim gibi, ben olaya dahil değilmişim gibi benle konuşması “aslında çok da yakışıklı olacakmış, yazık” diye bana söylemesi, oğlanı yürütürken “bak, bak, yürüyorum diye seviniyor bir de” demesi,  "hasta" muamelesi yapması, üstüne üstük oğlanın da “abla abla” diye kucağına gitmek istemesi benim birkaç saatlik travma geçirmeme sebep oluyor.
Yenge beni çok seviyor ben onu sevmiyorum. Yenge beni de kendi gibi aileye gelmiş gelin olarak görüyor, dert ortağı bulmuş gibi davranıyor, ben olabildiğince kaçıyorum. Yenge "bunlar kolay kolay ölmüyor" diyor ben şoka giriyorum.  Yenge halalara ve amcaya çok kötü davranıyor, onları herkesin içinde aşağılıyor, kimse sesini çıkaramıyor, yaşına veriyor. Yenge oğlana acıyor, bana acıyor, ama adımı bile düzgün söyleyemiyor.
Şimdi amca yok artık, ama halalar hala o evde, korkunç yenge ile beraber yaşıyorlar, ikisinin birbirine destek olmasını umuyorum ve onlara sabır diliyorum.