27 Şubat 2011 Pazar

kedi aşkı

Olmayan bir şey daha oldu. Kedimiz Mühür'le hiç ilgilenmeyen hatta kedi yanına geldiğinde ağlayan oğlumuz 180 derecelik bir değişim gösterdi.  Tüm arkadaşlarımızın, komşularımızın çocukları Mühür için delirirken "gel gel" diye peşinde koşup dokunmak için türlü tırmık darbelerine göğüs gererken Umut'un bu derece kayıtsız olması beni üzüyordu açıkçası.
Ama bu blogda da yazdığım ilk temaslarını, yani saç yalama  olayını gerçekleştirdikleri Aralık ayının başından beri gözle görülen bir değişim başladı. Şimdi Mühür Umut'un bu hayatta en sevdiği şey oluverdi. Ben kendisinin yalancısıyım. "Bu hayatta en çok kimi seviyorsun?" diye sorunca "MÜ!" diyor. Yanına gelsin diye çağırıyor, elini ağzının içine sokuyor, hafifçe ısırmasına, tırnaksız pati atmasına ses çıkarmıyor. Hele bir de kuyruğu suratına değerse kahkahadan kırılıyor.
Bunu doktorumuza anlattığımızda "tamamdır, köpek almanızın zamanı geldi" diyor." Çünkü iletişime girecekler, birbirlerinin en yakın arkadaşı olacaklar. Gel deyince gelecek, fizik tedavisinde yanında duracak, hatta gerekirse üzerinde uyuyacak. Ama eğitimli olmalı bu köpek. Tepki vermemeyi, gereksiz havlamamayı bilmeli."
""Ama diyor "eminim ki her sabah tuvalete çıkardığınızda bana söyleneceksiniz"
""evet" diyorum içimden "ve söylenen sadece ben olmayacağım, en başta Mühür olacak!"
Kısacası köpek arıyoruz!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder