gelecek

Gelecek de bir gün gelecek. Evet biliyorum geleceği kesin. Zaten sanırım gelmiş bile. Aynaya bakınca fark ediyorum zaten artık hangi yaşta olduğumu. İnsanların benden bahsettiklerinde “kadın” derken artık irkilmediğimden, oğlumu kucağıma ardığımda dizlerime değen ayaklarından anlıyorum bir süredir burada olduğunu.


Bir ara seyrettiğim bir filmde her biri yetişkin olmuş kendi işi gücü için ayrı ayrı yerlere taşınmış aileler kurmuş olan 4 erkek çocuğuyla yemek yiyen anne çocuklarına “içinizden birinin gay olmasını çok isterdim, o zaman hep yanımda kalırdı, hep benimle olurdu” diyor. Çocukları gülsün diye şaka yapmıyor, çok içten söylüyor bu sözleri.

Ben de biliyorum ki Umut’ta hep benimle olacak, hep yanımda olacak, seviniyorum, insan buna sevinir mi?

Gelecekte gideriz diyorum bir sahil kasabasına veya oğlan yürüyebilecek gibiyse bir dağ köyüne yaşarız beraber. Kendi küçük arkadaş grubumuz olur belki bir pansiyon işletiriz ailecek, insansız duramayız biz çünkü. Yine çok çalışırız muhtemelen ama el ele denize gireriz, beraber kitaplar okur müzik dinleriz, geceleri yıldızlara bakarız.

Geleceğin gelmesine gerek yok ki bunları yapmak için, istediğimiz her an gidebileceğimizin huzuru var içimizde. Plan yapmaya gerek yok, zamanı hissetmek zaten mümkün değil.

Zamanı yaşamayanlardanız biz