26 Temmuz 2011 Salı

gaak

Bahçede yemeğimizi yedik. Umut yanımda mama sandalyesinde oturuyor, bir eliyle saçlarımı tutmuş, çekiştiriyor, en sevdiği oyun...
yeni gözdemiz olan şarkımızı söylüyorum, ara ara bana eşlik etmeye çalışıyor "karga karga gak dedi.."
tam o sırada önümüzden komşumuzun oğlu Küçük Sarp geçiyor koşarak, daha 2 yaşında bile değil, arkasından da annesi.. Seviyorum bu kadını "gelsene" diyorum, "kahve içelim..." Arkasını dönüp sesleniyor
"ah bir oturabilsem!!!" Gülümseyerek kendi kendime fısıldıyorum "ah ben de bir koşabilsem!"
Eşim söylediğimi duyuyor ve Umut'a bakıp omuzlarını silkerek "valla ben memnunum hayatımdan" diyor. Seviniyorum... Böyle düşündüğünü tahmin etmiyordum hiç. Elbette daha iyisini  istediğini biliyorum ama olmazsa da hayatı kendine dar etmeyeceğini o an anlıyorum
Şarkımıza geri dönüyoruz ve kocaman bir "gaak" sesiyle bitiriyoruz.

1 yorum: