13 Eylül 2010 Pazartesi

belki

"biliyorum" dedi kadın
"sizi de çok iyi anlıyorum, bu soruyu sorduğum anneler hep aynı cevabı verirler: belki..."
"Cevabın arkasında şüphe vardır, suçluluk duygusu vardır çünkü içten içe ikinci yapacakları ve sağlıklı olacak olan çocuğu daha çok seveceklerini düşünürler ve bundan korkarlar."
"ikinci çocuk düşünüyor musun?" sorusunu bana soran kadın yaşlıca, yıllarını CPlilerin tedavisine vermiş, işinin ehli bir fizyoterapistti.
Oğlanı saatlerce muyane etmiş, şarkılarla, şakalarla onunla oynamış,  zekasını övdükten sonra "işiniz çok zor ama imkansız değil" diyerek dürüst ve işinde doğru bir insan olduğunu bana kanıtlamıştı.
Tam ayrılırken cevabıma yönelik yaptığı  yorumu ise oldukça yanlıştı çünkü bu "belki"nin arkasında CPli çocuğa adanmış  hayata bir çocuk daha dahil etmenin bir anlamı olup olmadığı sorusu ve aslında onun tahmininin tam tersi olarak ikinciye yani "normal" olana, gereken ilgi, alaka, sevgi  ve şevkati yeterince veremeyeceği korkusu var
Ne yazık ki fikrimi O'na o anda söyleyemedim, o kadar memnun kalmıştım ki seanstan ruhunu bozmak istemedim. İkinci sefere sakladım. İkinci sefer hiç olmadı...

2 yorum:

  1. Blogunuzla bugün tesadüfen tanıştım ve başından itibaren okudum. İyi ki başlamışsınız yazmaya. Sayenizde bugün o kadar çok şey öğrendim ki... Kelimelerin bazen ne kadar anlamsız olduğunu, kolayımıza gelerek sığındığımız klişelerin bazen ne kadar yaralayıcı olabileceğini anladım tekrar sayenizde. Hiç bir klişenin arkasına saklanmadan, paylaşımınız için size teşekkür ediyorum. Ve sizden bir ricam var. Lütfen yakışıklı oğlunuzu benim için de sarılıp öper misiniz?

    Hep Umut'la ve hep sevgiyle kalın.

    YanıtlaSil
  2. Çok teşekkür ederim! Oğlanı kocaman öptüm

    YanıtlaSil