dağına göre kar mı, karına göre dağ mı?

Engelli annesiyim ben. Önceden veya sonradan tanıyanlar hep "Allah dağına göre kar verirmiş" diye beni örnek gösterirler, bense hep karşı çıkarım "hayır ben kara göre dağım" diye.
Herkes gibi hayalleri olan gezip görmeyi, öğrenmeyi herkes kadar seven biriydim ben de. Büyük bir çoğunluk gibi yaşamaya çalıştım hayatımı, değerleri, etiği olan, her anı dolu dolu yaşamaya çalışan biri gibi, olması gerektiği gibi...
İstediğim mesleğe sahip olmak için okudum. Hayalini kurduğum sıralarda oturdum, sevdiğim işi yapabilmek için sınavlara girdim, sadece diploma sahibi olmak için değil...
Çocuk sahibi olmayı çok istediğim için sevdiğim, çok iyi baba olacağına inandığım biri ile evlendim, sadece evlenmiş olmak için değil...
Anne olmak istedim, bir canı dünyaya getirip onunla büyümek, öğrenmek, iyi bir insan yapmaya çalışmak için, sadece bir çocuk sahibi olmak için değil...
Sonra oğluma kavuştuğum gün kar yağmaya başladı, hem de ne kar! Baktım ki duracağı da yok o zaman dedim ki "sadece tepe olursam bu kar beni ezip geçecek, yok edecek, dağ olayım ki kara karşı durabileyim"
İlk sağlam basmaya başlamam hurafelere, felaket senaryolarına kulağımı kapatmakla oldu. "milyonda bir yaşama şansı var" diyenlere "görmüyor, duymuyor" diyenlere aldırış etmedim. Ağlamamı bekleyenlere güldüm. "yaşayacak mı?" diye soranlara "ya, sen?" diye cevap verdim. Bakıp kafasını çevirenlerin önüne geçtim. Acıyanlara ben daha çok acıdım. Bilmeyenlere anlattım. Aralarına almak istemeyenlere sabrettim.
Kar durmadı hala devam ediyor ama artık tipi şeklinde değil en azından. Bense baktım ki bir dağ olmuşum, bu gücün bende olduğunu bilmeden, farkında olmadan.
Çocuk sahibi olan, kendini bilen her annenin içinde bir dağ olma gücü de var. Tıpkı kendisi gibi dağlar yaratabilme potansiyeli de. 
O yüzden biliyorum ki kara göre dağ olunuyor.