25 Nisan 2011 Pazartesi

"me"

Bir doğumgününe davetliydik. 1 yaşına yeni girecek uslu mu uslu bir kız bebek başrolde, adı; Mira. Annesi iş vasıtasıyla tanıştığım sonra kopamadığım, çok sevdiğim bir arkadaşım. “ Akşam 5’ te gelin” dedi bize “saat çok geç, erken gelsek biraz” dedim, “çünkü sizin ev uzak bizimki daha uzak!” “ Olur ama hep akrabalar olacak, sıkılmayın sonra dedi. “Yok “ dedim “ne sıkılacağız?” Öğleden sonra Umut küçük adam kıyafetiyle kucağımızda kapıdan içeri girdik. Baktık salon kalabalık, oğlan inmek ister, bastırdım ayaklarının üzerine kollarından tutarak yürüttüm içeriye. Dizi dizi sıralanmış amcalar, teyzeler, halalar hepsi durdu bize baktı. Oğlan hiç duraksamadan kocaman bi “me” (merhaba) çekti salondakilere. Sonra herkes bir ağızdan “merhaba tatlım, hoşgeldinnnn!” dediler, bizimki anlaşılmış olmanın verdiği mutlulukla çığlık çığlığa içeri girdi. Bir saat içinde tanımadığı insanları kendine “anneanne- dede” edinmiş, kucaktan kucağa transfer oluyor, öpücüklere boğuluyordu. Bizi hiç bilmeyen tanımayan insanların bu derece yakınlık göstermesinin, oğlanı olduğu gibi kabullenip hiçbir soru sormadan sevgi çemberine almalarının iki sebebi vardı aslında.

Birincisi arkadaşımın akrabalarına daha önce defalarca Umut’tan bahsetmiş olması,
İkincisi ise ailede CP’li bir yetişkinin bulunması.
Pınar’ı daha önce arkadaşımdan çok duymuş ama tanışamamıştım.
Davetlilerin arasında Pınar’da vardı, ben yaşlarda, inanılmaz sosyal, esprili, özgüvenli, iş sahibi, aile sahibi , muhteşem biri. Yürüyüşünde, kollarını, ellerini kullanışında farklılık var evet ama asıl farklılık güçlü karakterinde. Şimdilerde çocuk yapmayı planlıyor Pınar, umarım her şey istediği gibi gider!

İşin özeti; İnsanlar bildikleri, tanıdıkları şeyden çekinmiyorlar. Karşısındakini incitirim korkusuyla “yok muamelesi” yapmıyorlar, acıyarak bakmıyorlar, herhangi bir imada bulunmuyorlar aksine takdir edip, göklere çıkartıyorlar.

Ne kadar ortada olursak bizim için de, diğer insanlar için de o kadar iyi!

2 yorum:

  1. Herşey gönlünce olsun Pınar'ın. İnşallah minik meleğine bir an önce sağlıkla kavuşur. Sizin meleğiniz de en az Pınar kadar güçlü olacak inşallah.

    YanıtlaSil
  2. Saklamak, saklanma, en kötüsü de yüzyüze gelse bile yok saymakla hiç biryere varamıyor insan.
    Varolan bir gerçek varsa, yapılacak ilk şey önce onu kabullenmek, olduğu gibi içine sindirmek ve onunla barışık yaşamak... ben seni bu yüzden hep takdir ediyorum arkadaşım :) ve söylediğin bir sözü hiç mi hiç unutmuyorum...
    Gerçekten de Umut iyi ki senin çocuğun olarak doğmuş, bir başka kadının değil...
    Şanslı ki senin gibi kocaman yürekli başı dik bir annesi var.
    Kocaman kucaklıyorum ikinizi de...
    Kimbilir belki de birgün gerçekten de :)

    YanıtlaSil