anne dili

Bir tür anne dili var tüm yurt sathında kullanılan, hani her eylem için 1. Çoğul şahıs gibi konuşulan. “Acıktık mı?” gibi “biraz keyifsiziz” gibi “ sıkıldık galiba” gibi …. Biz… anne ve çocuk bir bütün, tek kişi gibi…


Olabildiğince kullanmamaya çalışıyorum bu dili ama çok da zorlandığımı itiraf edeyim. Çünkü çevremdeki neredeyse tüm anneler, bakıcılar böyle konuşuyor, ben kaçtıkça yakalanıyorum. Üstelik doktorlarda böyle konuşunca gel de kurtul. Bir rahatsızlık veya kontrol için doktora gidildiğinde o “biz” 3 kişi birden olunuyor çünkü doktor başlıyor sormaya “ateşimiz en fazla kaç oldu?” “iştahımız nasıl?” Anne çocuk doktor,3’ü birden yaşamışlarda olayı şimdi hatırlamaya çalışıyorlarmış gibi … garip…nereden çıkmış, nasıl başlamış?

Daha da garibine şahit oldum geçenlerde, veterinerimiz de böyle konuşuyor. Bizim kedi bir tür mantara yakalandığında tüyleri özellikle kuyruğundan, parça parça dökülmeye başlamıştı. Birkaç iğne oldu, düzeldi. Dün mama almaya gittiğimde adamcağız “kuyruğumuz nasıl?” diye sorunca, pes dedim. Kuyruğumuz , bizim, üçümüzün…

“İyidir” dedim “hamdolsun…”