1 Kasım 2010 Pazartesi

neden çocuğunuza engelli arkadaş bulmalısınız?

Alternatif anne dergisi editörü Güliş Türkmen'in  çocuk gelişim uzmanı Anıl Saraç'la yaptığı röportaj gözlerimi yaşarttı. Söylemek istediklerimi bir uzmandan duymak çok güzel.  Bu çok karşılaştığım bir durum değil. Annelere  doğru yolu gösterdiği için teşekkürler Anıl Saraç!

"Kasım ayının ‘sıradışı’ dosyası için birden fazla engelli çocuk annesiyle görüştüm. Onlar anlattıkça ben bir yaşıma, iki yaşıma, üç yaşıma daha girdim. Meğer bu anneler, diğer çocukların kendi çocuklarıyla oynamasını, kaynaşmasını ister, ama onların anneleri türlü korkular içinde bu kaynaşmaya sıcak bakmazlarmış.

Haydi dürüst olalım: Biz anneler çocuklarımızla yolda yürürken, karşıdan bir engelli çocuğun geldiğini gördüğümüzde ne yaparız?

İki şey:
- Görmezden gelir, başka yönlere bakar, böylece kendimizi nazik davranıyormuş zannederiz.

- Ona ilgiyle bakıp bize bir şey soracak gibi olan çocuğumuzu kolundan çekip, hemen alakasız bir şey söyleriz ki lafa girip bizi ‘nasıl çocuğun yaşına uygun cevaplayacağımızı bilemediğimiz sorulara’ maruz bırakmasın.

Bizim için doğru davranış budur. Oysa yanlışımız var. 

Çocuk gelişim uzmanı Anıl Saraç, bu şekilde davranarak aslında çocuğumuzun bilincine engelliliği ayıp, kabul veya tahammül edilemez bir kavram olarak yerleştirmemize sebep olduğumuzu söylüyor. Belki de anne-babalarımızın bilinçsizce bize yaptığı gibi?

Bu çirkin davranış döngüsü bizi tahammülsüz, bir annenin deyimiyle ‘alaturka’ bir zihniyetle yaşamaya, milletçe ‘öteki’ne tahammül geliştiremememize sebep oluyor. Öte yandan engelli çocuk anneleri, çocukların kendi çocuklarına göstereceği ilgiyi hasretle bekliyor, bu ilgiye zevkle karşılık veriyorlar!

Anıl Saraç, engelli bir çocukla arkadaşlık etmenin kimse için bir sakıncası olmadığı gibi, aksine bunun her iki taraf için faydalı olduğunu anlatıyor bize.

Engelli bir çocukla arkadaşlık etmek çocuğunuza neler sağlar?
- Arkadaşını tanıdıkça, ona yakınlaştıkça kendinden farklı olanı yadırgamamayı, ayıplamamayı öğrenir.
- Ona karşı sorumluluk alma ihtiyacını hissettirir, çocuğun sorumluluk bilincini geliştirir.
- Koruma ve sahiplenme içgüdüsünü geliştirir.
- Tüm bunlar çocuğunuzun özgüveninin artmasını sağlar.

Çocuğunuzun sorularına nasıl cevap verirsiniz?
Anneler çoğu zaman çocuklarına engelliliğin ne olduğunu anlatmakta zorlanırlar. Ona ‘bu çocuğun küçükken kötü bir hastalık geçirdiğini, o yüzden artık vücudunu istediği gibi kullanamadığını, ama yine de kendisiyle konuşmak, oynamak istediğini’ söyleyebilirsiniz. Tabii söz konusu engelin türüne göre cevabınızı şekillendirirsiniz, ama görüyorsunuz ki engellerden bahsetmek o kadar zor değil. Ayıp, hiç değil!

Çocuğunuzu sıra dışı, farklı olanlardan esirgedikçe önce çocuğunuz, sonra siz, sonra da yetiştirdiğiniz çocuklardan oluşan milletimiz kaybetmektedir."

3 yorum:

  1. Yazlik komsumuzun engelli oglu(down sendromlu) bu yuzden bizim evden cikmazdi hic,ilk tanistigimiz dakika opup minciklama hissi olustu bizde,o kadar icten merhaba demisti ki,hala gozumun onunde !
    Bahsettiginiz seylerden dolayi kendini cok dislanmis hislenirdi zaman zaman
    -Anne benden neden korkuyorlar? diye sormaya basladi annesine.
    Annesi hep ozguven verdi ona,akademiye yolladi.
    Sahra dizisinde oyuncu oldu.
    (Annesi dunyada en cok takdir ettigim insanlardan biridir)
    Sitede onunla alay eden cocuklara acirdim ben ,onun aksine.

    kisa,uzun,guzel,cirkin,zayif,sisko,engelli ya da her neyse baktiklari herkesi guzel gorebilmeyi,herkesle iletisim kurmayi ve herkesi oldugu gibi sevmeyi ogrenebilirse ne mutlu bize ! Yoksa bu cocuklari yetistirirken biyerlerde hata yaptik demektir.

    Ben cocugumun engelli bir arkadasi olmasini cok ama cok isterdim.... Bana bu fikri verdiginiz icin cok tesekkur ederim,kafamda bazi planlar olustu bile

    YanıtlaSil
  2. Forest Gump filmini ilk kez dun aksam izledim.Forest Bir cocukken Annesi ile bacaklarina demirler takilmis ve doktordan cikmis caddede yururken Annesi onlara bakanlara ;ne bqkiyorsunuz bacaginda demirler takili Bir cocugu ilk kez mi goruyorsunuz dedi,ama daha onemlisi ogluna donup allah hepimizi farkli yaratmistir Forest,yoksa herkesin bacaginda demirler takili olurdu dedi.Aklima siz geldiniz kadinin Gucu ve ogluna asiladigi Guven cok hostu ve benim ilk aklima gelen sizdiniz,yolunuz acik olsun.zorda olsa Umut walkeri ile yuruyecek ve kendi kendine yetecek ben bunu basaracaginiza eminim hep birlikte.seyahat iyi geciyordur umarim sevgilerimle

    YanıtlaSil
  3. Bir engelli ve yakınını görünce aslında nasıl davranacağımızı gerçekten bilmiyoruz. Ya da ben bilmiyorum diyeyim. Rahatsız etmek, üzmek istemiyorum bu yüzden bakışımı çeviriyorum ama bu sefer de görmezden geldiğim düşünülecek ve bu da üzecek diye düşünüyorum.

    Sanırım engelli yakınlarının da yaklaşımı farklı bu konuda. Örneğin çocuğuna otizm teşhisi konmuş bir başka blogyazarı anne, kendisi meraklı bakışlardan, yersiz sorulardan sıkıldığı ve üzüldüğü için bir engelli gördüğünde kafasını çevirdiğini anlatmıştı.

    Kendi adıma konuşmak, gülümsemek isterim ama karşımdakini kırıp incitmekten korktuğum için pek ne yapacağımı bilemem. Bir Amerikalı baba ve çocuklarını anlatmıştınız daha önceki yazılarınızda. Doğallıklarına hayran kalmıştım. Sayenizde ben de kendimi daha rahat bırakacağım artık. Çocuklarıma da aynı doğallığı aşılamaya çalışacağım. Gördüğünüz gibi sadece Umut'un eğitimiyle uğraşmıyorsunuz, bizleri de bilinçlendiriyorsunuz. Tekrar teşekkür ediyorum size bunun için.

    Sevgilerimle
    Nil

    YanıtlaSil