bayramda bir tanıdığımıza rastladık, Umut'u ilk defa gördü, ilk defa kucağına aldı, sevdi, öptü, oynadı. Ayaküstü uzunca bir sohbet ettik, havadan sudan konuştuk. Tam ayrılıyorduk, tam oğlanı arabaya yerleştiriyorduk ki yanımızda dilenci bir kadın belirdi. Bana dönüp "yavrum" dedi, "bir yardım etseniz"le devam etti ve uzun bir süre susmadı. Öncelikle yaşının benden çok da büyük olduğunu sanmıyorum en azından bana "yavrum" diyecek kadar. Zaten konuşma ses tonu ile dilenme ses tonu arasında dağlar kadar fark var. Ne dediğini anlamak oldukça güç. Ben "tamam teyze, kusura bakma vs" diye geveleyip kadını gerisin geri yollamaya çalışırken kadın daha çok ve daha seri şekilde konuşmaya başladı. En sonunda arkadaşımız kadına dönüp "görmüyor musun hasta çocuğumuz var" diye oğlanı gösterdi. Kadın oğlana bir bakış attı ve anında arkasını dönüp yok oldu.
Güleyim mi, ağlayayım mı? Arkadaşımıza tek tek anlatayım mı "hasta değil, engelli" diye "acınacak bir durum yok" diye. Yoksa kadını mı geri çağırayım?
Bir taraftan da traji komik bir sahne var ortada.
"Neyse, umarım oğlan duymamıştır" diye geçirerek içimden vedalaştım
(fotograf:
debi treloar )
Kayıtlar
Ben sizin sayenizde daha duyarlı mı demeliyim, daha dikkatlimi bilmiyorum,daha hassas olmaya çalışıyorum. Ben engelli çocuğuyla anne gördüğüm zaman yanlış anlaşılmaktan hep korkardım, sayenizde yanlışımı anlıyorum. Çocuklarıma daha onlar yolun başındalar nasıl davranmaları gerek örnek olmaya çalışıyorum.İnanın sizi uzun zamandır takip ediyorum yazmamamın bile nedeni buydu, ya sizi istemeden kırarsam diye... Ama asıl engeli olan galiba bizleriz. Durumu kurtaralım derken daha çok yoran bizleriz değilmi? Ben yıllar önce 2 bebek kaybettim, çok acıların üstüne şimdi 2 oğluşuma sahibim şükürler olsun. Allah hepimizin yüzünü evlatlarımızdan güldürsün, sizi canı gönülden tebrik ediyorum, umarım birgün tanışma fırsatımız olur.
YanıtlaSilHamiyet
En sevdiğim graffiti artisinin (BANKSY)graffitisini görünce bakayım ne var dedim.Sağlıcakla Kalın
YanıtlaSil