14 Ekim 2010 Perşembe

o ev

Dün akşam oğlanı da alıp önceleri eşimin arkadaşı olan şimdi artık benim de çok sevdiğim Boğaç’ımızı ziyarete gittik. Babası, Kedi Şanslı ve Doberman Pia ile aynı evde yaşıyorlar. Annesini 6 yıl önce kaybetti. Malum sebepten, beyin tümöründen, hain GBM’den…


Evde her yerde annesi var hala. Fotograflarda, sehpaların üzerindeki minicik biblolarda, kurdele işli zarif yastıklarda, kadehlerde, kültablalarında. O ev iki erkeğin yaşadıkları ev gibi değil, o ev bir zamanlar oğlunu ve kocasını çok sevmiş bir kadının yaşadığı bir ev.

Güzel bir akşamdı, Umut çok keyifliydi, hepimizi güldürdü. Laf lafı açtı ve gönül meselelerine geldi. İşte o zaman çok konuşmayan baba ağzını açtı ve oğluna “bir kız bulduğunda anneni düşün, eğer onda biri ediyorsa bulduğun kızla hemen evlen!” dedi. Benim gözlerim doldu, boğazım düğümlendi… Bir annenin, bir eşin duyabileceği en güzel sözlerden biriydi… keşke duysaydı…

1 yorum: