19 Eylül 2011 Pazartesi

internette dolanırken

İnternette dolanırken çok değerli bir annenin hayat öyküsüne rastladım.  36 yıllık bir annelik öyküsüydü. Otistik bir çocuğu yetiştirme çabasıydı anlatılan ama benim dikkatimi en çok ikinci çocuklar ilgili paragraf çekti. Hep dilimin ucunda olan ama söyleyemediğim, hep ya olursa diye düşünüp anlatamadığımı anlatmış Gevher Hanım.
Sanırım ancak yaşayan bilir denecek türde bir deneyim... İkinci çocuk çekincelerimin başında gelir kendisi... Küçük olanın kendini dışlanmış hissetmesi..Ellerinizden öperim Gevher Hanım, kalbim sizle beraber...

"Otistik bir evladı olan aileler bu durumda nasıl davranacağını bilemiyor ve büyük sorunlar yaşıyor. Hele de ailede ikinci bir çocuk varsa anne-baba nasıl bir davranış içine gireceği konusunda çaresiz kalıyor. Çünkü diğer çocuk annesinin ve babasının hasta kardeşine gösterdiği ilgiyi kıskanıyor. 
Taylan’ın hastalığını ilk fark eden annesi Gevher Kara, kendisine verilen annelik görevini 36 yıldır bıkmadan, usanmadan, özveri ve sabırla yerine getirirken, bir yandan da bu sorunları aşmaya çalışıyor. Eğitim ve tedavi sürecinde, sevgisini, merhametini ve anne sıcaklığını oğlunun üzerinden eksik etmeyen Gevher Hanım, Taylan’ın hastalığı ile adeta bir eğitmen, bir doktor, bir terapist gibi ilgileniyor.

Oğlunun sağlıklı bir insan gibi yaşaması için önüne çıkan engelleri sabırla aşan Gevher Hanım, diğer oğlu ile ilgilenmeyi de ihmal etmiyor. Taylan’la yakından ilgilenmesinin diğer oğlu ile ilişkisini olumsuz etkilediğini söyleyen Gevher Hanım, “Anne olarak iki çocuğum arasında dengeyi kurarken çok yoruldum. Çok hassas terazide durmam gerekiyordu. Yıllarca diğer oğluma onu da çok sevdiğimi ama Taylan’ın ihtiyacı olduğu için onunla ilgilenmem gerektiğini anlatmaya çalıştım. Çocuk kalbiyle bunu anlayamadı elbet. Çünkü aralarında yalnız iki yaş var. Bana; ‘Keşke ben Taylan olsaydım, beni daha çok sevseydin’ derdi. Abisinin sağlıksız hareketlerini örnek almasın diye onu anaokuluna gönderdim. Bu kez de kendini dışlanmış hissetti. 13 yaşına geldiğinde yaşanan durumu anlamaya başladı ve çok sevildiğini fark etti. Şimdi, abisinin en büyük destekçisi ancak o yıllar içinde çok yoruldum” diyor.




4 yorum:

  1. Hürriyet 28.sayfa Umut'un okulunun ilanını gördüm.Kayıt olabildinizmi?Sevgiler

    YanıtlaSil
  2. Geçen gün Eylül'de Ekin benim kucağımdayken "Keşke ben Ekin olsaydım da beni kucağına alsaydın" dedi. (Eylül 5 yaşında Ekin 1,5 aylık)

    YanıtlaSil
  3. benim de iki bebeğim var araları çok az
    biri 36 aylık biri 26 aylık...
    küçük olan CP li ve dediğiniz gibi dengeyi kurmak çok zor oluyor...

    YanıtlaSil
  4. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil