30 Ağustos 2011 Salı

süper güçler


Benim süper güçlerim var.
*Engelli çocuğumla ilgili söylenen "yazık, vah vah, zavallı" gibi sözler kulağımdan içeri giriyor, beynim algılıyor ama kalbime işleyip beni üzemiyor, en fazla kısa süreli baş ağrısı yapabiliyor. (en son bugün çok uzak bir akrabamız yazık dedi, yürümeye çalışan Umut'a. Bayram ziyaretinde olduğumuz, kadının da zaten 80+ olması sebebiyle kendisini Allah'a havale ettim )
*Her zaman ve her durumda oğlumu güldürebiliyorum. (hem de ne gülme!)
*küçük şeylerin, oğlumun ağzından çıkan tek bir hecenin bile ne kadar önemli ve mucizevi olduğunun bilincindeyim. (var olmayanın değil, var olanın kıymetini bilmek)
*yarını düşünüp plan yapmama becerisine sahibim (üstadım eşimdir)
*çocuğuma asla hasta muamelesi yapmıyor, gerektiğinde azarlayabiliyor, sınırları zorlamasına izin vermiyorum. (yemek seçmek, istediği saatte uyumak, istediğini yaptırtmak, şımarıklık ağlamaları yapmak lüksü yok)
*her şeyin zamanı geldiğinde olduğuna inanıyorum, ve her şey zamanı geldiğinde oluveriyor. (mesela okul yaşının gelmesiyle beraber,olmayan bir okulun açılması gibi)
*kemoterapi, epilepsi gibi ağır hastalık döneminden geçmiş olmamıza rağmen hijyen hastalığına yakalanmadım,  hastalık hastası olmadım. (kıyısından döndüm, en büyük yardımcım da eşim oldu, her zaman)
*psikolojik yardım almadım (denedim ama dr. "gelmene gerek yok" dedi)
*çok fazla gerçek arkadaş edindim. (hep yanımda oldular, hiç yalnız hissettirmediler)
Çünkü kurban rolü oynamayı değil, kahraman olmayı seçtim, asıl kahramanın oğlum olduğunu bilerek... işe yaradı...
Okula girebilmek için alındığımız "değerlendirme" görüşmesinin sonunda eğitimciler dediler ki "Umut çok mutlu bir çocuk, çok da sosyal. Belli ki kendisinden hiç utanılmamış, evin içinde saklanmamış, hep insan içine çıkartılmış, farklı yüzlere alışmış ve en önemlisi çok sevgi görmüş."
Oğlumu daha önce hiç görmemiş 3 eğitimci bir saat içinde çocuğun yüz ifadesine vücut diline, çıkardığı mutluluk seslerine bakıp sadece 3-4 kelimesini duyarak bu sonuca vardılar. Çok mutlu oldum.
Kurban değil kahraman olmak işe yarıyor ve daha çok çok işlere yarayacak, eminim...

(illustrasyon: sophie blackall)


5 yorum:

  1. Umut gerçekten çok şanslı,güçlü bir annesi var.Seni biraz geç tanıdım ama yazılarını imrenerek okuyorum ve okumaya da devam edeceğim.sen Umut'a olduğu gibi bana da huzur veriyorsun:)
    Kurban değil kahraman olmak....

    YanıtlaSil
  2. Umut ne kadar şanslı bir çocuk ki sizin gibi ebeveynlere sahip. Bayramınızı kutluyorum.

    YanıtlaSil
  3. Umut sizin gibi annesi ve babası olduğu için bu dünyaya kahraman olarak gelmiş zaten, sizleri tanımadan çok seviyor, takdir ediyor, sizden güç almaya çalışıyorum...hamiyet

    YanıtlaSil
  4. Tek kelimeyle "Harikasın!"

    YanıtlaSil
  5. Merhaba,
    Anne Cafe'den buldum sizi bugün.Yazılarınızın birkaçını hemen,bir nefeste okuyuverdim.Dayanamadım,içimde tutamadım,yazıyım dedim "yaa siz ne güzel annesiniz,ne iyi anne,ne muhteşem" ohhh rahatladım :)) Sizi okuyunca kendimden utandım mı utandım,ben de anne miyim yaa dedim mi dedim :( iki kızım var, biri 8 diğeri 2 yaşında.çalışan bir anneyim.anneanneleri bakıyor gündüzleri...büyük kızımın en ufak bi hatasına,yanlışına tahammül edemeyen,sinirli,despot,sevimsiz bir anneyim.Kendimce en iyisini istiyorum kızlarım için,en iyisi neyse artık... valla ne mutlu oğlunuza ki sizin gibi bir annesi var.Umut'un başarısı sevgi ve huzur dolu bir aileden geliyor bence.İngilizce bile konuşabildiğine göre ;) Allah yar ve yardımcınız olsun.Sağlıklı,huzur dolu günleriniz,geleceğiniz olsun inş. küçük umut'u da öpün benim yerime :)

    YanıtlaSil