çocuk gösterisi

Rahat bir akşam. Oğlan çoktan uyumuş, eşim dışarıda, mühür koltuğun tepesinde, ben televizyon karşısında… Kanaldan kanala atlıyorum, ikizler burcuyum, meraklıyım, nerede ne var anında görmeliyim.
 Beyaz Show çıkıyor karşıma, çocuklar var sahnede, dans ediyorlar, Kıvılcımlar bunlar, Anadolu Ateşi’nin minikleri…

Sorular uçuşmaya başlıyor zihnimde;
"Bu saatte canlı yayında ne işi var bu çocukların" diyorum.
Kıyafetlerin, makyajların bir acınası durumuna bakıyorum
Gösteri dünyasında çocuk çalıştırmanın yasak olması gerektiğini düşünüyorum
Meşhur olma sevdasının 7-8li yaşlara düşürülmesinin doğuracağı sonuçları düşünüyorum
İlle de dansçı olacaklarsa niye konservatuara gönderilmediklerini düşünüyorum
Tüm bu düşüncelerin arasında gözümden yaşların indiğini fark edip şaşırıyorum
"Niye?" diyorum "niye ağlıyorum?"
Sonra fark ediyorum ki o anda ekranda erkek çocuklar var ve hepsi Umut yaşında.
Kalbim bana oyun oynuyor, beynim başka şey düşünürken kalbim çocukları Umut’la kıyaslıyor, dans edişlerine bakıyor, vucutlarına ne kadar hakim olduklarına, ellerine, kollarına... Beni ağlatıyor! Yaramazlık yapıyor!  Engel olamıyorum!