çiçek

çimenlerde oturuyoruz, hava güzel, güneş ışıl ışıl, yanımda arkadaşım, kucağımda oğlum, koyu bir sohbete dalmışız. İş, güç, proje konuşuyoruz, Umut huysuzluk yapmadan bizi dinliyor, çevresindeki kalabalığı dinliyor, oynayan çocukları, havlayan köpeği, ezan sesini... O sırada yanımıza bir kız çocuğu yaklaşıyor, yere kadar uzun paltosu var, masallardan fırlamış gibi lüleli saçları. Elindeki  çiçeği uzatıyor Umut'a. Şaşkınlıkla alıyorum çiçeği, Umut'un eline tutuşturuyorum. Çok teşekkür ediyorum ufaklığa dudaklarımla ve  kafamı kaldırıp uzaklardaki annesiyle gözgöze gelince yine teşekkür ediyorum gülümseyerek ama bu sefer tüm kalbimle!