11 Mart 2011 Cuma

biraz ara

Saatlerce konuşabiliyoruz.  Umut'un saçının şeklinden tırnak yapısına kadar, bir önceki gün çıkarttığı bir ses, söylemeye çalıştığı kelime , sevdiği yemek bazen günün tek konusu olabiliyor.  Hiç bir arkadaşımın, hatta annemin dahi dinlemeye sabredemeyeceği oğlumla ilgili bunca detayı eşimle paylaşabiliyorum.  Hatta bu bizim en sevdiğimiz sohbet konumuz, hatta sanırım yegane ortak konumuz. Yıllarca birbirimize gün içinde telefon açmayan bir çift olarak son senelerde "Umut arabaya merhaba dedi" gibi detaylarları haber vermek için birbirimizi arıyoruz.
Çok fazla seyahat ettiğim için bu detayları kaçırmamak ve hatta okulda çektiği videoları anında bana göndermek için aynı marka telefonlar aldık. Ben dünyanın bir ucundayken aramızda 7 saat gibi farklar varken gelen bir mesajla oğlanın okulda nasıl takla attığını, öğretmenine kızınca "eehhhh" diye nasıl bağırdığını seyredebiliyorum.
İkimizde aynı tutkuyu paylaşıyoruz ama galiba biraz ipin ucunu kaçırdık.  Başka konuları unuttuk. İşte bu yüzden karı koca beraber tatile çıkıyoruz. Tam 1 hafta. Taa Sri-lanka'ya. Umut gelmeyeceği için içimiz buruk. Anneannesi ve ablasıyla rahat edeceğini biliyoruz ama bir taraftan da üzülüyoruz. Hele eşimi 24 saat oğlanla beraber olduğu için 1 haftalık ayrılık acısı şimdiden vurmaya başladı.
Şu anda eşim dışarıda alışverişte,  Umut ayakta durma sehpasında kemerlenmiş bir halde karşımda duruyor.  Eline bir tarak tutuşturdum, dakikalardır saçını tarayıp "oohh" diyor, o kadar komik bir görüntü ki birazdan eşimi arayıp anlatmazsam çatlarım!

3 yorum:

  1. Ne güzel! iyi yolculuklar, iyi eğlenceler :)Bir gun Umut'la da gidersiniz umarım:)

    YanıtlaSil
  2. ne kadar sevindim bunu okuduğuma...

    YanıtlaSil