engelli annesi, tekstil tasarımcısı. Çizer,yazar,uğraşır, didikler, planlar programlar,çok seyahat eder, çok anlatır, tez canlıdır,biraz maymun iştahlıdır, ama hayatta en çok oğlunun kahkahasına tutkundur ve en çok onun mutlu olmasını ister, her anne gibi...
Bu blogda 2004 doğumlu, CP (cerebral palsy) tanılı oğlumla geçen günlerimi , düşüncelerimi, hayallerimi, hikayelerimi paylaşacağım. Amacım doya doya, dolu dolu yaşayabilmek. Eminim benim gibi düşünen pek çok anne-baba var. Yaşadığımız deneyimler benzersiz, ama her ne olursa olsun ben engelli çocuğuma sahip olduğum için çok mutluyum ve onunla gurur duyuyorum.
Çok güzeller, maşallah.
YanıtlaSilsüper bir manzara!!!
YanıtlaSilharika birsey. Umut'un tokmak tutan ellerini yerim ben cok seker (tokmak demis bulundum ama dogru adi nedir bulduramadim :)
YanıtlaSiltokmak mı ne ben de bilmiyorum ama evde tut desen tutmaz, orada konser veriyor velet :)
YanıtlaSilÇok güzeller çok ....:)
YanıtlaSilGülşen
Çok güzeller çok ....:)
YanıtlaSilGülşen