leyla'nın resmi

Hep "Umut keşke yürüse dimi yenge?" diyor bana küçük kuzen Leyla.  "yenge" demesi çok komik geldiği için ama bu şekilde de seslenmesi hoşuma da gittiğinden, gülmemeye çalışarak yanıtlıyorum "işte bak çalışıyor, biz arkasından tutunca yürüyor"
 "öyle değil" diyor "sen tutmadan yürüse.."
Biliyorum koşup oynamak yataklarda zıplamak istiyor onunla beraber. Bilmem belki bir gün olur tüm bu istekler, bu kadar yürekten dileyince.
Biliyorum asıl konu yürüyebilmesi değil ona gelene kadar daha neler neler var, mesela konuşabilmesi, ellerini benim kadar olmasa da kullanabilmesi, yemeğini çiğneyerek çatalla, kaşıkla kendi başına yiyebilmesi ve de tabii ki tuvalet eğitimi.
Leyla en son bizde kaldığında yukarıdaki resmi çizip buzdolabına asmış.
Umut ve babasını çizmiş. Oğlan ayakta ama ayaklar kırık ve farklı yönlere bakıyor aynı yürümeye çalıştığı zamanlarda olduğu gibi. Ama bir taraftan da gülümsüyor, aynı her zaman olduğu gibi... Çok şükür ki!