"Neden bu kadar büyük çocuk pusete biniyor?" diye soruyor annesine bizi her gördüğünde. Soruyu soran 4 yaşlarında çatal sesli bir oğlan çocuğu. Aynı otelde kalıyoruz. Annesi her seferinde "büyük değil demek ki " diye cevap veriyor. Çocuk yeterli bulmuyor cevabı annesinin alıp uzaklaştırmasına, çekip dürtmesine rağmen bizle her karşılaştığında soru tekrar ediyor. Bir kaç gün sonra çocuğun yanına gidip adını öğreniyorum sonra elinden tutup gel seni oğlumla tanıştırayım diyorum. "Sen şimdi merak ediyorsun dimi Umut'un neden böyle olduğunu?" " evet " diyor. Kısaca anlatıyorum bebekken hasta olduğunu, ameliyat olduğunu, şimdi ise çok iyi olduğunu, vucudunu onun kadar rahat kullanamadığını, ama hepimizi çok iyi anladığını.
Çocuğu en çok etkileyen oğlanın 6 yaşında, yani kendisinden büyük olması oluyor. "Benden daha mı çok şey biliyor yani ?" diyor, "olabilir" diyorum.
Bir kaç saat sonra deniz kenarında kumda karşılaşıyoruz tekrar, yanındaki çocuklarla oyuna dalmışken birden bizi farkediyor. Yanındaki ufaklığa oğlanı göstererek "bak" diyor "bezi var ama hepimizden daha büyük ve çok şey biliyor, o yüzden ona saygı duymalıyız."
Kayıtlar
yahu bu çocuklar ne güzel şeyler böyle:)
YanıtlaSilkeske herkesde bu guzellikler bakii kalsa .. . ne kadar bilgece laflar ediyorlar..
YanıtlaSilyeni yazıları bekliyoruz...
YanıtlaSilYok dimi problem?Kaç gündür bu yazıyı okuyoz:)
YanıtlaSilMuhteşem bir açıklama yapmışsınız. Kutluyorum. Çocukların benimsemesi nasıl da kolay ve güzel oluyor... Ben de çoğu zaman yaşıyorum buna benzer olayları.
YanıtlaSilKeske , o cocugun annesi cocugunu cekistirip "buyuk degil demek ki" demek yerine sizin gibi aciklayabilseydi ogluna .
YanıtlaSilCocuklar hic beklemedigimiz kadar olgun ve buyuk yurekliler .